Άβαταρ – Γκούρουρατζ Ανάντα Γιόκι

Σε κάθε νέο βιβλίο που διάβαζε το παιδί, συναντούσε και μια νέα ονομασία ή περιγραφή. Παρ' όλα αυτά όλοι όσοι υποστήριξαν ότι είχαν την εμπειρία της εσωτερικής «Πραγματικότητας» είπαν ότι οι λέξεις δε μπορούν να την περιγράψουν. Το μόνο σημαντικό είναι η ίδια η εμπειρία. Έτσι το παιδί άρχισε να αναζητεί έντονα αυτή την εμπειρία!

Όμως ήξερε ότι η περιοχή της «Υπερσυνείδητης Αντίληψης» βρισκόταν βαθιά θαμμένη κάτω από περιοριστικά στρώματα του υποσυνείδητου μυαλού. Αν μπορούσε με κάποιο τρόπο να διαπεράσει αυτά τα λασπώδη περιοριστικά υποσυνείδητα στρώματα, ο βαθύτερος «Υπερσυνείδητος Εαυτός» θα έλαμπε μέσα από τη συνειδητή του αντίληψη. Μαζί με αυτή την εμπειρία θα βρίσκονταν και οι απαντήσεις σε όλα τα αγωνιώδη ερωτήματα της συνειδητής του σκέψης.

Η μελέτη των γραφών και της φιλοσοφίας και οι συναντήσεις με διάφορους πνευματικούς οδηγούς του δίδαξαν ότι μια από τις κλασσικές μεθόδους για να διεισδύσει σε αυτή τη μεγάλη «Πραγματικότητα» ήταν ο διαλογισμός. Ποίο είδος διαλογισμού όμως; Και πώς θα έπρεπε να εφαρμοστεί και για πόσο καιρό; Δε μπορούσε να βρει απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις από μόνος του και έτσι χρειαζόταν κάποιο δάσκαλο.

Αυτό όμως έθεσε ακόμα ένα ερώτημα: Ποίο δάσκαλο; Στην τοπική Ινδική του κουλτούρα υπήρχαν πολλοί δάσκαλοι της πνευματικής γνώσης και πρακτικής. Γνώριζε ότι ο δάσκαλος θα έπρεπε να είναι κατάλληλος γι' αυτόν, να κατέχει πραγματικά τη γνώση και την πνευματική δύναμη για να είναι ικανός να τον καθοδηγήσει βήμα προς βήμα στο εσωτερικό του ταξίδι της συνειδητής εμπειρίας του Υπερσυνείδητου Εαυτού του.

Έχοντας αποφασίσει για την καθοριστική σημασία της επιλογής του κατάλληλου δασκάλου, έφυγε για ακόμη μια φορά από το σπίτι του στην ηλικία των 15. Αυτή τη φορά ταξίδεψε για ένα χρόνο και επισκέφτηκε κέντρα για πνευματική μάθηση και πνευματικούς δασκάλους σε ολόκληρη την Ινδία. Στη διάρκεια της έντονης αναζήτησης του για το δάσκαλό του, διδάχθηκε δεκάδες τεχνικές διαλογισμού και πνευματικές πρακτικές.

Η αποστολή του τελικά εξετελέσθη. Σε ένα μοναστήρι κοντά στην Almora στα Ιμαλάια βρήκε τον πνευματικό δάσκαλο που αναζητούσε για καιρό - τον Σουάμη Παβιτρανάντα. Ο Γκούρουρατζ καθοδηγήθηκε από αυτόν βήμα προς βήμα διαμέσου του περιοριστικού συνειδητού και υποσυνείδητου μυαλού προς τον Υπερσυνείδητο Εαυτό του.

Mετά από μια περίοδο εντατικής και προσεκτικής προετοιμασίας κάτω από την καθοδήγηση του Παβιτρανάντα, ο Γκούρουρατζ έφτασε στο κρίσιμο σημείο της προετοιμασίας του όπου ήταν έτοιμος για μια διείσδυση στην πλήρη φώτιση. Ο Γκούρουρατζ δήλωσε ότι «για κάποιο διάστημα οι διαλογισμοί μου υπήρξαν πολύ βαθιοί και ήξερα ότι ήμουν έτοιμος για την εμπειρία του Νίβρικαλπα Σαμάτη». (Νίβρικαλπα Σαμάτη: H εμπειρία της συνείδησης κατά την οποία υπάρχει ένα μόνιμο, ορθάνοιχτο μονοπάτι επικοινωνίας μεταξύ του συνειδητού και υπερσυνείδητου).

Ακολούθως, το απόγευμα μιας ζεστής Πέμπτης η πολυαναμενόμενη εμπειρία είχε φτάσει. Όπως ο Γκούρουρατζ είχε πει: «Ο Παβιτρανάντα με καλούσε περιστασιακά να διαλογίζομαι μαζί του. Στην παρουσία του Παβιτρανάντα έπεφτα σχεδόν αμέσως σε ένα βαθύ διαλογισμό. Έμπαινα σε μια θαυμάσια κατάσταση συνείδησης που ξεπερνούσε τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου». Ήταν μια κατάσταση «ευχάριστης, εσωτερικής ελευθερίας, απέραντης γαλήνης αλλά και ισχυρής δύναμης που διαπερνούσε όλους τους περιορισμούς του μυαλού μου». Γνώριζε με βεβαιότητα χωρίς να μπορεί να το περιγράψει ότι «η εμπειρία που είχα ήταν στην πραγματικότητα ο Πραγματικός μου Εαυτός». Ήταν τελείως ξεκάθαρο ότι «το μυαλό, το σώμα και η προσωπικότητα μου ήταν μόνο αντικατοπτρισμοί και εκφράσεις αυτής της πραγματικής και αληθινής Φύσης».

Είχε πει ότι «όταν βγήκα από το διαλογισμό μου πέρασαν δύο ώρες - αλλά θα μπορούσαν να είναι δύο λεπτά, τόσο μακριά βρισκόμουν από τον κανονικό χρόνο. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, τα πάντα γύρω μου ήταν καλυμμένα με χρυσό». Μπορούσε να αντιληφθεί με πλήρη σιγουριά, όχι σαν πνευματική θεωρία, αλλά σαν ζωντανή εμπειρία ότι, «όλα γύρω μου - και ο εαυτός μου - ήταν ενέργειες που χόρευαν και δονούνταν. Ήξερα απλά ότι ήμουν η ίδια χαρούμενη, απεριόριστη ενέργεια όπως όλα και όλοι γύρω μου - όπως ολόκληρη η δημιουργία». Ήταν σαν «η δική μου αντίληψη ήταν η δική τους και η δική τους αντίληψη ήταν η δική μου». Ταυτόχρονα ήταν «λες και ήμασταν όλοι μέρος μιας τεράστιας, απεριόριστα μεγαλύτερης συνείδησης». Και όμως ήξερε ότι «οι λέξεις δε θα μπορούσαν ούτε καν να αρχίσουν να περιγράφουν την ολόκληρη πραγματικότητα αυτής της εμπειρίας - κάποιος θα πρέπει να έχει την εμπειρία για να γνωρίζει».

Όμως, είναι αναπόφευκτα μέρος της ανθρώπινης δημιουργικής ανάγκης να προσπαθεί να δίνει κάποιας μορφής εξωτερική έκφραση σε αυτά που συμβαίνουν στο εσωτερικό. Έτσι, ορισμένοι, όπως και ο Γκούρουρατζ, που έχουν καταφέρει να φτάσουν σε αυτή τη φάση αλλά και πολλοί που την έχουν μόλις γευτεί έχουν γράψει εκτενώς για την εμπειρία τους. Έχουν επιλέξει ότι θεώρησαν αυτοί ως κατάλληλες λέξεις ή ονόματα για να περιγράψουν την εμπειρία αυτή, αλλά συνήθως οι όροι που χρησιμοποιούνται έχουν σχέση με την πολιτιστική κληρονομιά και ειδικά με το θρησκευτικό ή το φιλοσοφικό τους υπόβαθρο.

Έτσι, αυτή η κατάσταση της φωτισμένης συνείδησης έχει αποκαλεστεί με πολλά ονόματα. Κάποιος Χριστιανός ή Εβραίος πιθανό να μιλήσει για «Αντίληψη του Θείου», για επανένωση με τη «Θεϊκή του Πηγή». Κάποιος Βουδιστής μπορεί να μιλήσει για «Νιρβάνα», ένας Ιάπωνας Βουδιστής για «Σατόρι» ή «Φώτηση». Ο Δυτικός φιλόσοφος μπορεί να μιλήσει για «Αντίληψη Ενότητας», ένας Ινδός φιλόσοφος για «Βραχμανική Αντίληψη». Ένας Δυτικός ψυχολόγος πιθανό να μιλήσει για «Υπέρ-ατομική Αντίληψη». Ίσως ο πιο ουδέτερος όρος που χρησιμοποιείται είναι «Αυτό-Πραγματοποίηση», αφού δεν συνεπάγεται οποιεσδήποτε συγκεκριμένες θρησκευτικές ή φιλοσοφικές δεσμεύσεις.

Έχοντας πλήρως και μονίμως εισέλθει στη φάση αυτή της αυτό-πραγματοποίησης, ο Γκούρουρατζ μπορούσε να αντιληφθεί με πλήρη καθαρότητα και απλότητα μια αλήθεια που είχε συναντήσει συχνά στη μελέτη του της φιλοσοφίας. Όπως ο ίδιος είχε πει: «Ήταν τόσο φανερό σε μένα ότι όταν κάποιος φτάσει σε αυτή την κατάσταση, το πώς έχει φτάσει δεν έχει μεγάλη σημασία - νοουμένου ότι το μονοπάτι που επέλεξε κάποιο άτομο ήταν κατάλληλο για το συγκεκριμένο άτομο. Κάποιος θα μπορούσε να είναι Χριστιανός ή Εβραίος, Ινδουιστής ή Μουσουλμάνος, Βουδιστής ή Ταοϊστής, μαθητής της Ανατολικής ή της Δυτικής φιλοσοφίας».

Όντως, σύμφωνα με τον Γκούρουρατζ, κάποιος μπορεί να ακολουθήσει ένα μονοπάτι χωρίς τις συνηθισμένες θρησκευτικές ή πνευματικές δομές. Ίσως υπάρξει προσέγγιση σε ένα σύστημα δυτικής υπέρ-ατομικής ψυχολογίας, όπως αυτό του Carl Jung. Ή κάποιος μπορεί να είναι πρακτικό άτομο, απορροφημένος από τις ευθύνες της καθημερινότητας, με πολύ περιορισμένο χρόνο ή έγνοια για θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή ψυχολογικές θεωρίες. Επειδή αυτό, σύμφωνα με τον Γκούρουρατζ, «είναι θέμα άμεσης προσωπικής εμπειρίας όχι πεποιθήσεων, φιλοσοφιών ή στυλ».

Σύμφωνα με τον Γκούρουρατζ, το πιο σημαντικό ήταν μια «ειλικρινής προσπάθεια να φτάσει κάποιος πέρα από τα όρια του ωραίου εγώ, του μικρού βεβαρημένου μυαλού, σε μια μεγαλύτερη Πραγματικότητα». Οποιοδήποτε μονοπάτι διαλέξει κάποιος, πρέπει να το ακολουθήσει με πραγματική δέσμευση και ειλικρίνεια. Εάν η ειλικρίνεια και το βάθος της δέσμευσης υπήρχαν, τότε ήταν φανερό στον Γκούρουρατζ, από τη δική του εμπειρία με τον Παβιτρανάντα, ότι ένα πρόγραμμα σωστού διαλογισμού και αυτό-βοήθειας μπορούσε να ήταν τεράστιας χρησιμότητας, ίσως ανεκτίμητο.

Πολλές τέτοιες κατανοήσεις και αντιλήψεις προέκυψαν ως άμεση συνέπεια της εμπειρίας επιφώτησης του νεαρού. Το πιο σημαντικό όμως γι' αυτόν ήταν η συνεχής, πολύ ευχάριστη εμπειρία μιας ολοκληρωμένης συνείδησης. Ένιωθε ότι δεν υπήρχε απολύτως τίποτα στον κόσμο που θα μπορούσε να του φέρει μεγαλύτερη ευτυχία ή ικανοποίηση από όση ήδη κατείχε. Ως αποτέλεσμα, άρχισε να συνηθίζει στην ιδέα μιας ήρεμης, απομονωμένης ζωής σε κάποια ήσυχη σπηλιά στα Ιμαλάια - αυτό όμως δεν ήταν γραφτό να γίνει.

Ο Παβιτρανάντα επέμενε ότι ο Γκούρουρατζ έπρεπε να είναι σε επαφή με τον κόσμο. Να γινόταν οικογενειάρχης και να έμπαινε στον πολύπλοκο, δυναμικό και σημαντικό πολιτισμό του δυτικού κόσμου. Θα γνώριζε άμεσα - μέσω της προσωπικής του εμπειρίας - τις απολαύσεις και τους πόνους, τις χαρές και τις λύπες, τα προβλήματα και τις λύσεις, την δημιουργικότητα και ολοκλήρωση που μπορεί κανείς να βρει με μια πλήρη, ενεργή συμμετοχή στον κόσμο. Έχοντας πάρει αυτή την πρακτική εμπειρία, θα μπορούσε να είναι πιο χρήσιμος στον ενεργό δυτικό κόσμο όταν μια μέρα θα άρχιζε τη δουλειά του ως Πνευματικός Δάσκαλος. Γιατί ήταν η μοίρα του να δίνει οδηγίες και συμβουλές - μέσα από το διαλογισμό και τα προγράμματα αυτο-βοήθειας - σε πολλούς ανθρώπους στον σύγχρονο δυτικό κόσμο.

Έτσι, ήταν απαραίτητο να παντρευτεί, να μεγαλώσει μια οικογένεια και να ζήσει και να εργαστεί στη Δύση. Για να προετοιμαστεί γι 'αυτές τις ευθύνες είχε σπουδάσει την Αγγλική και στα πρακτικά μαθήματα του εμπορίου και της λογιστικής. Λίγο μετά τα 20 του χρόνια, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του, διαισθάνθηκε ότι είχε φτάσει η κατάλληλη ώρα για να πάει να ζήσει στη Δύση.

Έτσι μετανάστευσε από την Ινδία στη Ν. Αφρική. Η επιλογή αυτή είχε επηρεαστεί από την ευκολία μετανάστευσης, αφού ο Γκούρουρατζ και ο πατέρας του είχαν ζήσει στη Ν. Αφρική για 3 χρόνια όταν ήταν παιδί και έτσι είχαν εξασφαλίσει δικαίωμα διαμονής.

Στη Ν. Αφρική ακολούθησε μια καριέρα στις επιχειρήσεις. Για να πετύχει κανείς σε μια τέτοια καριέρα μέσα στην ανταγωνιστική επιχειρηματική κοινότητα χρειάζεται πολύ αφοσίωση, ενέργεια και δημιουργικότητα. Έχοντας αυτό υπόψη, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το Υπερσυνείδητο Μυαλό είναι μια αστείρευτη πηγή ενέργειας και δημιουργικής διαίσθησης. Έχοντας φτάσει στο στάδιο της γνώσης του εαυτού του, ο Γκούρουρατζ είχε συνεχή και βαθιά πρόσβαση στην τεράστια αυτή πηγή.

Κατείχε συνεπώς ένα φαινομενικό επίπεδο ενέργειας και μια εξαιρετικά ανεπτυγμένη διαισθητική σκέψη. Αυτή η διαίσθηση - ένα είδος δημιουργικής «έκτης αίσθησης» - θα τον οδηγούσε σχεδόν με απόλυτη ακρίβεια στο να παίρνει τις αμέτρητες πρακτικές αποφάσεις που απαιτούνται στις σύγχρονες επιχειρήσεις. Η ενέργεια του ήταν τόση που χρειαζόταν μόλις 2-3 ώρες ύπνου καθημερινά. Αυτό του επέτρεπε να εργάζεται 14-16 ώρες καθημερινά και, όπως θα δούμε αργότερα, του επέτρεπε να ανταποκρίνεται και στις υπόλοιπες του υποχρεώσεις και ενδιαφέροντα.

Έχοντας εσωτερικές πηγές δημιουργικότητας και ενέργειας, η επιτυχία του στην επιχειρηματική του καριέρα ήταν αναπόφευκτη. Σε απίστευτα σύντομο χρόνο είχε γίνει διευθυντής αριθμού εταιρειών που παρείχαν διάφορα αγαθά κι υπηρεσίες, περιλαμβανομένων κινηματογραφικών ταινιών, χρηματιστηριακών, λογιστικών, διαφημιστικών και τυπογραφικών.

Ακόμα και όταν ήταν απορροφημένος στον επιχειρηματικό κόσμο, ήταν πάντοτε ξεκάθαρο στον Γκούρουρατζ ότι η συγκέντρωση πλούτου δε θα έπρεπε να ήταν ποτέ ο τελικός σκοπός των επιχειρηματικών ενεργειών κάποιου. Όπως έλεγε «Ο πλούτος δεν είναι αυτάρκης. Τα χρήματα είναι απλά μια πηγή, όπως οποιαδήποτε άλλη πηγή που κατασκευάζεται από τον άνθρωπο. Η δοκιμασία για την κάθε πηγή είναι το πόσο σοφά τη χρησιμοποιούμε. Η πραγματική ερώτηση είναι: Χρησιμοποιούμε τον κοινό ή προσωπικό πλούτο προς όφελος του εαυτού μας, της οικογένειας, των φίλων ή της κοινότητάς μας; Χρησιμοποιείται ο πλούτος μας με δημιουργικό και θετικό τρόπο; ή απλά χρησιμοποιείται για προσωπική άνεση, ευχαρίστηση, γόητρο, δύναμη κλπ - με άλλα λόγια για να δυναμώνουμε το μικρό, περιορισμένο εγώ;»

Σύμφωνα με αυτή την αρχή, ο Γκούρουρατζ πάντοτε χρησιμοποιούσε ένα μεγάλο ποσοστό από τις αποδοχές του - και αρκετό από τον προσωπικό του χρόνο - σε διάφορα πνευματικά ή κοινοτικά προγράμματα. Η συνεισφορά του ήταν μεγάλη τόσο σε χρόνο και ενέργεια όσο και σε χρήματα στη θεμελίωση μιας Ινδικής πολιτιστικής κοινότητας στο Κέιπ Τάουν, Ν. Αφρική - μια μεγάλη συνεισφορά στην Ινδική κοινότητα που ζούσε εκεί.

Τα επιχειρηματικά και κοινοτικά προγράμματα δεν απαιτούσαν όλο το χρόνο ή το σχεδόν ατελείωτο ποσό ενέργειας και γι 'αυτό παντρεύτηκε και απέκτησε οικογένεια. Για όποιον γνώριζε καλά τον Γκούρουρατζ, ήταν φανερό ότι είχε μια βαθιά και γνήσια αφοσίωση στην οικογένειά του. Παρόλο που το πρόγραμμά του ήταν βαρυφορτωμένο με ευθύνες και δραστηριότητες, πάντοτε αφιέρωνε αρκετό χρόνο για τη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών του. Κατείχε ένα θερμό και διαισθητικό τρόπο με τα παιδιά που ήταν μαγικό μόνο όταν το έβλεπες.

Η ικανότητα του Γκούρουρατζ να σχετίζεται με τα παιδιά δείχνει μια πολύ ευαίσθητη πλευρά της προσωπικότητάς του. Η εξωτερική, δημιουργική πλευρά της ευαισθησίας του (σε συνδυασμό με την πλήρη πρόσβαση στο Υπερσυνείδητο) εκφράζεται και μέσα από μια άλλη διάσταση αυτού του πολυδιάστατου άνδρα. Διότι ο Γκούρουρατζ ήταν και μουσικός και προικισμένος ποιητής.

Ξεκινώντας από την εφηβεία του, έχει συνθέσει αρκετές Ινδικές μελωδίες. Ορισμένες από αυτές τις συνθέσεις είναι εξαιρετικά συγκινητικές. Κάποιος μαθητής του διαλογισμού που τον γνώριζε για χρόνια είπε: "Άκουσα μια σύνθεση την οποία είχε γράψει στα 15 του χρόνια. Είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να βρω τις σωστές λέξεις για να αρχίσω να την περιγράφω, αλλά ήταν λες και ενσάρκωνε την αγωνιώδη δίψα της αναζήτησης μιας αιωνιότητας. Είχε τόση δύναμη που με βύθισε στα βαθιά. Τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλούν και νομίζω ότι προς στιγμή είχα την εμπειρία της εσωτερικής συνείδησης του 15 χρονου αγοριού. Μπόρεσα απλά να νιώσω την παθιασμένη δίψα για την απεριόριστη αγάπη του βαθύτερου Εαυτού, που τον έκανε να τρέξει μακριά και να αναζητήσει την φώτηση του." Αλλά εκτός από μουσική, ο Γκούρουρατζ χρησιμοποιούσε την ποίηση σαν μέσο έκφρασης των εσωτερικών του αντιλήψεων. Άρχισε να γράφει ποίηση στην αρχή της εφηβείας του και είχε ήδη κερδίσει πολλά βραβεία στην Ινδία μέχρι τα 20 του χρόνια. Είναι γεγονός ότι οι κριτικοί σύγκριναν τη δουλειά του με αυτή του Tagore.

Ένας τόμος από τα ποιήματα του που έχουν συλλεχθεί έχει εκδοθεί με τον τίτλο "Λάμψη της Αγάπης" μαζί με το "Ο Δάσκαλος Aποκαλύπτει" - μια συλλογή από ρητά του Γκούρουρατζ, καθώς επίσης και "Από το Σκοτάδι στο Φως" - μια συλλογή από τις διαλέξεις του (Σάτσανκς). Εδώ θα θέλαμε να δώσουμε στον αναγνώστη ένα δείγμα από το ταλέντο του στην ποίηση, γι' αυτό και διαλέξαμε το όμορφο ποίημα STILLNESS OF ETERNITY. Αυτό το ποίημα - όπως και όλο του το ποιητικό έργο - γράφτηκε σε σύντομο χρόνο και αυθόρμητα, περνώντας από τον Υπερσυνείδητο Εαυτό του στην πένα του, αποφεύγοντας ολοκληρωτικά την αναλυτική εξυπνάδα του συνειδητού μυαλού.

Winged birds of time fly on.

Flying to the rising sun and turning back at dusk:

A long journey it seems to reach back at starting point -

Winged birds, time's creatures, fly on.

I, that am, forever still, know -

Of no journey's start, nor end, nor flight.

Your out spanning wings, measuring the sky,

Swift and slow, slow and swift,

Smiling at the wingless snail treasuring earth:

Both, in smog or dirt, in motion bound.

I, that am, forever still, know -

Of no measure, nor motion, neither doing's undoing .....

Bewildered you in your wingedness, the wingless too -

Chained by grooves of motion's air and earth

Tossed and twirled and set afire, seemingly so new:

To fly on, to plod on, through many a life and birth.

I, that am, forever still, know -

Of no air, nor earth, nor life nor birth, still ever new

Κάτω από κανονικές συνθήκες, το να είναι κανείς ποιητής, μουσικός, επιτυχημένος επιχειρηματίας, αρχηγός κοινότητας και αφοσιωμένος οικογενειάρχης αποτελούσε μια ολοκληρωμένη ζωή. Ήταν σίγουρα η ικανοποίηση της εντολής του Παβιτρανάντα που τον ήθελε "να είναι σε επαφή με τον κόσμο". Αλλά πρέπει εδώ να θυμόμαστε ότι οι εντολές του Παβιτρανάντα είχαν κάποιο σκοπό. Η έντονη ζωή του στο Δυτικό κόσμο είχε σκοπό να τον προετοιμάσει για τη στιγμή όπου, ως Πνευματικός Δάσκαλος, θα βοηθούσε άλλους ενεργούς, Δυτικούς ανθρώπους προς την αυτο-συνειδητοποίηση.

Διότι σύμφωνα με τα λόγια του Γκούρουρατζ: "βρισκόταν μέσα στο μυαλό μου από τη στιγμή της συνάντησης μου με τον Παβιτρανάντα". Με το πέρασμα του χρόνου ο Γκούρουρατζ είχε εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα με την κεντρική σημασία του διαλογισμού ως μέσου σταδιακής πρόσβασης στον Υπερσυνείδητο Εαυτό. Του είχε γίνει επίσης ξεκάθαρο ότι κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Έτσι, για να είναι πλήρως αποτελεσματική, η τεχνική διαλογισμού που δίνεται σε κάθε άτομο πρέπει να είναι η σωστή για αυτό το ξεχωριστό άτομο. Πρέπει να ταιριάζει μέσα στον τρόπο ζωής αυτού του ατόμου, εμπλουτίζοντας την κάθε πλευρά της ζωής, εργασίας, γάμου, προσωπικών σχέσεων κλπ - μέσα στο μονοπάτι που ο καθένας έχει επιλέξει.

Έτσι, σταδιακά ο Γκούρουρατζ συνέχισε να μελετά πνευματικά, φιλοσοφικά και ψυχολογικά θέματα και επίσης μελέτησε και εξάσκησε πολλά είδη διαλογισμού. Το σημαντικότερο είναι ότι συνέχισε να εξασκεί τη δύναμη της εσωτερικής διαισθητικής αντίληψης. Χρησιμοποιώντας αυτά τα γνωστικά εργαλεία, την εμπειρία και τη διαίσθησή του άρχισε σταδιακά να διδάσκει το διαλογισμό, τονίζοντας πάντοτε τη σημασία του να έχει τις κατάλληλες, σωστές τεχνικές στο κατάλληλο άτομο. Με αυτό τον τρόπο, δημιούργησε μία μέθοδο επιλογής τεχνικών που ικανοποιούσε τις μοναδικές διανοητικές, φυσικές, συναισθηματικές και πνευματικές ανάγκες του κάθε ατόμου.

Mε το πέρασμα του χρόνου ο Γκούρουρατζ είχε επιλέξει ατομικές τεχνικές διαλογισμού για χιλιάδες ανθρώπους από πολλές εθνότητες, θρησκείες και πολιτισμούς. Σε αυτούς περιλαμβάνονται Χριστιανοί, Ιουδαίοι, Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, καθώς επίσης και πολλή μη-θρησκευόμενοι άνθρωποι. Παρακολουθώντας την εκπληκτικά γρήγορη πρόοδο τους, έμεινε ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος με την αποτελεσματικότητα των τεχνικών αυτών ως εργαλείων βοήθειας προς τους ανθρώπους, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στο στόχο της γνώσης του μοναδικού εαυτού τους.

Το 1975 ο Γκούρουρατζ ολοκλήρωσε τον επιχειρηματικό κύκλο της ζωής του. Συνέχισε να ζει στο Κέιπ Τάουν με την οικογένειά του και ανέλαβε το ρόλο του υπηρέτη της ανθρωπότητας. Έτσι, το υπόλοιπο της ζωής του ήταν αφιερωμένο στην προσφορά βοήθειας προς τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο με σκοπό την ανακάλυψη του εσωτερικού εαυτού τους.

Για το σκοπό αυτό, ο Γκούρουρατζ μαζί με άλλους όμοια σκεπτόμενους ανθρώπους από διάφορες χώρες, ίδρυσαν το φθινόπωρο του 1975 το ΙΦΣΟΥ - Διεθνής Θεμέλιο για Πνευματική Άνθιση. Μέσα σε μόλις ένα χρόνο, άτομα από εννέα διαφορετικές χώρες ξεκίνησαν τοπικές οργανώσεις του οργανισμού, με σκοπό να κάνουν τις τεχνικές διαλογισμού προσβάσιμες σε αυτούς που πιθανόν να τις χρειάζονταν.

Υπάρχει ένα σημαντικό σημείο σχετικό με τον Γκούρουρατζ και τη ζωή και δράση του το οποίο πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Σύμφωνα με τον Γκούρουρατζ "ο σκοπός του εξωτερικού γκούρου (δασκάλου) είναι να βοηθήσει στην αφύπνιση του εσωτερικού γκούρου που βρίσκεται μέσα στο κάθε άτομο. Συνεπώς, η δουλειά μου είναι να οδηγήσω τους ανθρώπους έτσι ώστε να μάθουν πώς μπορούν να έχουν την εμπειρία του δικού τους εσωτερικού οδηγού, να τους αφυπνίσω σε μια αντίληψη του δικού τους μεγαλύτερου εαυτού. Όταν αυτό επιτευχθεί, η καθοδήγηση μου δε θα είναι πλέον χρήσιμη καθώς το κάθε άτομο γίνεται δάσκαλος του εαυτού του."

Έτσι, ο Γκούρουρατζ ήθελε τους πάντες να γνωρίζουν ότι ήταν απλά ένας κανονικός άνθρωπος, με μόνη διαφορά από τους περισσότερους στο ότι είχε περπατήσει το πνευματικό μονοπάτι προς το στόχο τον οποίο πολλοί ακόμα πασχίζουν να φτάσουν - κάνοντας τον έτσι ικανό καθοδηγητή. Είχε πει επανειλημμένα ότι αυτό που έχει καταφέρει στην πνευματική του περιπέτεια μπορεί να επιτευχθεί από τον καθένα.

Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, επέμενε να αντιμετωπίζεται ως κανονικός άνθρωπος, - χωρίς κανένα επιπλέον θαυμασμό ή σεβασμό από αυτόν που θα απαιτούσε οποιοσδήποτε άλλος. Δεν θα επέτρεπε με κανένα τρόπο η ΙΦΣΟΥ να γίνει "η αίρεση του γκούρου"∙ Η κύρια έγνοια του Γκούρουρατζ ήταν να δει τη ΙΦΣΟΥ να γίνεται μια παγκόσμια αδελφότητα ατόμων πάνω στο μονοπάτι της ολοκλήρωσης και αυτο-συνειδητοποίησης.

Αυτή η προσπάθεια καρποφόρησε με τη δημιουργία κοινοτήτων σε διάφορες χώρες συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α, της Μ. Βρεττανίας, της Ισπανίας, της Δανίας, της Γερμανίας, του Ισραήλ και της Ν. Αφρικής. Ο Γκούρουρατζ άρχισε να ξοδεύει μέχρι και 9 μήνες μακριά από το σπίτι του δίνοντας διαλέξεις (Σάτσανκς), συνεντεύξεις, συμβουλές και οργανώνοντας σειρές μαθημάτων για τους μαθητές του διαλογισμού έτσι ώστε να μπορέσουν να εμβαθύνουν την εμπειρία του διαλογισμού τους. Υπήρξε σημαντικός ομιλητής στα ακόλουθα δημόσια συμπόσια και συνέδρια:

Διαλέξεις:

Southern Illinois University, Edwardsville

Washington University, St. Louis

Loyola University, Chicago

Theosophical Society: Boston, London,

Copenhagen, Capetown (South Africa)

Vedanta Society: South Africa, England

Lorton Men's Prison, Virginia

Pastoral Counselling Centre of Greater

Cincinnati, Ohio

University of Calgary, Calgary, Canada

University of British Columbia, B.C., Canada

Max Mueller Institute, New Delhi, India

Benares University, Benares, India

Lions Club, Barcelona, Spain

Rotary Club, South Africa

Συμπόσια:

World Parliament of Religions, Chicago, 1984

The Wrekin Trust Symposium, "Mystics and Scientists," special guest of Sir George

Trevelyn, King Alfred's College, England, 1979.

Holistic Health Symposium University of Nevada, Las Vegas, 1978.

International Neuropsychiatry Symposia, South Africa, 1982

Annual Meeting of Association for Humanistic Psychology, Washington, D.C. 1982.

International Business Leaders Peace Conference, Boston, Mass. 1982.

Semi-Annual Conferences:

Sociedad Española de Meditación

Dansk Meditation Samfond

British Meditation Society

American Meditation Society

Canadian Meditation Society

Irish Meditation Society

Συνεντεύξεις στα Μ.Μ.Ε:

Sunday Telegraph, London, 10th April 1983

Yoga Today, United Kingdom, 1984

Television Series, Civilizations with Enrique Quesad, Madrid, Spain

Page 5 TV 5, Las Vegas, Nevada

Today in Chicago, CBS TV, Chicago

Focal Point, KTIV TV, Sioux City, IA

Party Line, NBC TV, Sioux Falls, S.D

Midday Am, NBC TV, St Louis

At Your Service, KMOX, CBS Radio, St Louis

Mac & Friends, KWIT Radio, Sioux City, IA

Πιο κάτω παρατίθενται ορισμένα από τα πολλά θέματα για τα οποία είχε μιλήσει:

H φύση του Φόβου και του Θυμού

Πώς μετατρέπεται η Αρνητική Σκέψη σε μια Νέα Διάσταση Ζωής: Εσωτερική Ηρεμία

Το άγχος και οι Καρδιακές Παθήσεις

Η Ψυχολογία της Ανάπτυξης της Αντίληψης

Ο φόβος του Θανάτου, η Μηχανική του Φυσιολογικού Θανάτου...Τι επιβιώνει από το Φυσιολογικό Θάνατο;

Διαλογισμός και Ψυχοθεραπεία: Μια συνδυασμένη Προσέγγιση

Τι μας εμποδίζει από την Εμπειρία της Αγάπης

Τεχνικές Χαλάρωσης και Έλεγχος του Άγχους

Τι είναι η Εσωτερική Ανάπτυξη και γιατί δεν είναι Ομαλό το Μονοπάτι;

H Μηχανική της Θεραπευτικής Τεχνικής (Healing) : Θεραπεία χωρίς Φάρμακα

Διαλογισμός: Ένα ταξίδι πέρα από τη Σκέψη

Γιατί η Φύση είναι τόσο Άγρια; Ταπεινότητα & Μιζέρια

Προσευχή και Θετική όψη του Εαυτού

Διαλογισμός: Φυσιολογική Βάση, Κλινική και Αποτρεπτική Χρήση

Ασθένεια: Διανοητική, Σωματική και Πνευματική: Πώς πρέπει να την Αποδεχόμαστε;

Παρόλο που η υγεία του είχε αρχίσει να πηγαίνει προς το χειρότερο και ότι υπέφερε περισσότερο από την ασθένεια του διαβήτη, η απίστευτη ενέργεια και αποφασιστικότητα του να υπηρετεί τους μαθητές του ποτέ δεν έπαψε. Την περίοδο αυτή η οικογένεια του έκανε τη μεγάλη θυσία να τον βλέπει για όλο και μικρότερα χρονικά διαστήματα. Η ζήτηση για τη διδασκαλία και τις εμφανίσεις του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Η διδασκαλία του καθιερώθηκε σε διάφορες χώρες και - παρόλο που δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία - υπολογίζεται ότι περίπου 100,000 άνθρωποι παγκοσμίως έλαβαν προσωπικές τεχνικές από τον Γκούρουρατζ.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του '70 ο οργανισμός επεκτάθηκε αφάνταστα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Γκούρουρατζ συνέχισε να δίνει την αγάπη και ενέργειά του στους μαθητές του, αλλά το 1980 συνέβηκαν διάφορα περίεργα γεγονότα. Τα γεγονότα αυτά άλλαξαν τη μορφή του οργανισμού και ανάγκασαν μια διαφορετική μέθοδο παράδοσης των μαθημάτων.

Οι γκούρου είναι πολύ ασυνήθιστα άτομα. Η Θεϊκή απλότητα τους μπορεί να είναι ένα πολύπλοκο θέμα για τον μέσο άνθρωπο ή μαθητή του διαλογισμού. Αυτό συμβαίνει επειδή λειτουργούν σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο, από θεμέλια τα οποία είναι πέρα από την αντίληψη των περισσότερων ανθρώπων.

Η μεγάλη δύναμη η οποία είναι η ουσία του Πνευματικού Δάσκαλου ενεργεί ως καθρέφτης και αντανακλά το πώς είμαστε πίσω στον εαυτό μας.

Η διαδικασία της προσωπικής Πνευματικής άνθισης απαιτεί την εσωτερική όψη και προκαλεί σύγκρουση σε κάποιο βαθμό. Δεν εκτιμούμε πάντοτε το πόσο εξαγνιστική μπορεί να είναι η διαδικασία αυτή και αν δεν είμαστε πραγματικά στεριωμένοι στο Πνευματικό Μονοπάτι, τότε η διαδικασία άνθισης γίνεται πιο δύσκολη.

Εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή όλοι οι μαθητές του διαλογισμού που συναντούσαν δυσκολίες στη διαδικασία είχαν αποφασίσει να εγκαταλείψουν ταυτόχρονα.

Αυτοί ήταν άνθρωποι - κλειδιά σε διάφορες χώρες παγκόσμια.

Είχε τότε χαράξει μια νέα εποχή στη δημιουργία των διδασκαλιών. Οι διδασκαλίες που παραδόθηκαν στα πρώτα χρόνια από τον Γκούρουρατζ αποτελούν μια ολοκληρωμένη πηγή πληροφοριών σε χιλιάδες θέματα και αναδεικνύουν μια βαθιά πνευματικότητα της αγνής αντίληψης.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι διδασκαλίες άλλαξαν ριζικά, όχι σε ουσία αλλά στη μορφή παράδοσης και παρουσίασης.

O Γκούρουρατζ δεν ήταν ποτέ απόμακρος, αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν ήρθε πολύ κοντά με τους μαθητές του και σε προσωπικό επίπεδο. Παρόλο που η κατάσταση της υγείας του χειροτέρευε, αυτός συνέχισε να ταξιδεύει συνεχώς.

H διάχυση της αγάπης ήταν τεράστια, δυνατή και ενέπνεε τις καρδιές. Αυτή, σε συνδυασμό με τις προσωπικές τεχνικές διαλογισμού και τη γνώση και τη σοφία που προσέφερε μέσω της διδασκαλίας του έσπαζε κάθε φράγμα της καρδιάς και ο καθένας μπορούσε να νιώσει την πλημμύρα που έδινε λάμψη στη ψυχή.

Η εποχή αυτή της διδασκαλίας του Γκούρουρατζ έφερε πολλούς ανθρώπους πολύ κοντά με το δάσκαλό τους. Τα γεγονότα αυτά ενήργησαν ως καταλύτες. Ορισμένοι προέβλεψαν ότι ο Γκούρουρατζ είτε θα ανερχόταν για να γίνει ο Μεγάλος Πνευματικός Δάσκαλος είτε θα έμενε στο παρασκήνιο.

Ακόμα και αρκετοί από τους εξασκούντες το διαλογισμό διαχώριζαν τον άνθρωπο από τη διδασκαλία του - αλλά αυτό ήταν φυσικά ανάλογο με το επίπεδο κατανόησης και το βαθμό άνθισης του κάθε ανθρώπου. Εκείνοι οι οποίοι είχαν βρει την ενότητα με τον εαυτό τους δεν είχαν ποτέ αυτή την απορία.

Ο Γκούρουρατζ συνέχισε να ταξιδεύει πολύ συχνά. Οι αριθμοί παρευρισκομένων στα μαθήματά του δεν έφταναν πια τους 500, αλλά κυμαίνονταν γύρω στους 30-120. Η μορφή παράδοσης (των μαθημάτων) είχε επίσης αλλάξει.

Ένας αληθινός Δάσκαλος δεν ανησυχεί με τον ερχομό ή την αποχώρηση των ανθρώπων. Δίνει ότι έχει να δώσει ολοκληρωτικά και δεν περιμένει τίποτα ως αντάλλαγμα. Οι άνθρωποι παίρνουν ότι χρειάζονται και έχουν την ελεύθερη βούληση να μείνουν ή να αποχωρήσουν. Λέγοντας αυτό, πρέπει να αναφέρουμε ότι είναι η αντανάκλαση της ικανότητας κάποιου ατόμου να κατανοήσει τις διεργασίες του Πνευματικού Δασκάλου - μια ικανότητα πολύ σπάνια!

Η μεγάλη αλλαγή στις διδασκαλίες επικεντρώθηκε στην αλληλεπίδραση με αυτόν όταν ήταν παρόν. Έχοντας κοντά το Γκούρου σου είναι συχνά μια εμπειρία γεμάτη πρόκληση. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο γκούρου ενεργεί σαν καθρέπτης και σου αντανακλά πίσω στον εαυτό σου.

Η ίδια αυτή διαδικασία είναι ένα βασικό μέρος των προσωπικών τεχνικών διαλογισμού, κάτι για το οποίο ο Γκούρουρατζ ήταν διάσημος. Παρ' όλα αυτά η διαδικασία αυτή ενισχύεται από τον Γκούρου, ο οποίος την κάνει εντονότερη κατά μερικές εκατοντάδες φορές. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του Γκούρου. Διότι ποίος άλλος στον κόσμο θα σου έδινε μια τόσο ολοκληρωμένη και ειλικρινή αναφορά του εαυτού σου με γραφική λεπτομέρεια!

Η διαδικασία αυτή έγινε εντονότερη για όλους τους μαθητές, αλλά ήταν αυτό που τους ώθησε προς τα εμπρός με γρηγορότερο ρυθμό. H διαδικασία συνεχίστηκε για μερικά χρόνια με τα διάφορα παραρτήματα της ΙΦΣΟΥ να επεκτείνονται αργά και δημιουργικά.

Η υγεία του Γκούρουρατζ και η ικανότητα του να συνεχίσει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο είχαν πια μετατραπεί σε μία πρόκληση γι'αυτόν και για τους ανθρώπους κάτω από τη φροντίδα του.

Ποτέ δε ξέραμε πότε θα σταματούσε να ταξιδεύει! Πολλές φορές κάποιος ένιωθε συντετριμμένος βλέποντας τον σε διαρκή πόνο και έντονη κούραση. Έπρεπε άραγε να συνεχίσει να ταξιδεύει; Γνώριζε ότι η Νότιος Αφρική ήταν μακριά από την πλειοψηφία των μαθητών του διαλογισμού, τόσο σε απόσταση όσο και στο μέγεθος της δαπάνης που χρειαζόταν.

Όμως η αγάπη και η αφοσίωσή του για τους μαθητές του τον έκαναν να συνεχίσει τα ταξίδια. Συνήθιζε να αποκαλεί τους μαθητές του παιδιά του και τους μεταχειριζόταν με ανάλογο τρόπο. Και ποίος πατέρας δεν θα έβαζε την υγεία του πάνω από τα παιδιά του; Στη περίπτωση του Γκούρουρατζ αυτό το ερώτημα δεν πέρασε ποτέ από τη σκέψη του.

Για το μαθητή η εμπειρία αυτή δημιούργησε ένα απερίγραπτο συναίσθημα απέραντης ευτυχίας. Το να λαμβάνει κανείς ολοκληρωτική αγάπη δεν ήταν κάτι που μπορούσε να συμβεί στον καθένα, ακόμα και στην πιο κοντινή σχέση.

Η εμπειρία αυτή σε ανέβαζε πάνω από οποιανδήποτε γήινη εμπειρία, φυσική ή πνευματική. Είναι δύσκολο να περιγραφεί αυτό σε λέξεις, καθώς τα επιρρήματα δε μπορούν να συλλάβουν ή να μεταφράσουν τα συναισθήματα αυτά ολοκληρωτικά.

Οι μαθητές που βρίσκονταν πιο κοντά στον Γκούρου ήταν πραγματικά ευλογημένοι με αυτή την ευκαιρία. Πολλοί συνειδητοποίησαν ότι ο Μεγάλος Πνευματικός Δάσκαλος (Άβαταρ) είχε κάνει αισθητή την παρουσία του σε εμάς. Ήμασταν χαρούμενοι! Πόσο ευλογημένοι ήμασταν για να έχουμε αυτή την εμπειρία. Νοιώσαμε σαν τους Αποστόλους του Χριστού σε μοντέρνα εποχή.

Οι διδασκαλίες του Γκούρουρατζ έχουν την ικανότητα να αλλάξουν τον κόσμο. Όταν συγκριθούν με τις αρχαίες γραφές, τη Βίβλο, το Bhagavad-Gita και το Κοράνι, οι διδασκαλίες αυτές συνεχίζουν σε ένα στάδιο που δεν γίνεται κατορθωτό από τις υπόλοιπες. Αυτά τα μεγάλα έργα του παρελθόντος οδηγούν το αναζητητή στο επίπεδο του Σάτβα ή Φωτός, αλλά εκεί τελειώνουν. Οι διδασκαλίες του Γκούρουρατζ συνεχίζουν πέρα από αυτό, δίνοντας καθορισμένες οδηγίες για το πώς να διεισδύσει κανείς στον πυρήνα του εαυτού του και πιο πέρα στο άπειρο.

Έχοντας προσφέρει τη διδασκαλία του στον κόσμο, ο Γκούρουρατζ άρχισε να προετοιμάζεται για την αποχώρησή του. Πάντα έλεγε ότι έπρεπε να βρει κάποιον να συνεχίσει το έργο του που να έχει πλήρη αγνότητα και γνώση.

Όπως ένα ολοκληρωμένο ηλιακό σύστημα, ο Γκούρουρατζ ενεργούσε ως ο ήλιος ή η πηγή ενέργειας και οι κοντινοί μαθητές του ως περιστρεφόμενοι πλανήτες - κάποιοι απ' αυτούς πιο κοντά στην πηγή και κάποιοι άλλοι στην κατάλληλη απόσταση. Η σχέση αυτή ανθίζει στην καρδία και ενισχύεται με την επέκταση της καρδιάς και του μυαλού που επιτυγχάνεται μέσα από την προσωπική Πνευματική άνθιση.

Όταν υπάρχει ολοκληρωτική αγάπη, οι εκφράσεις αυτές δε μπορούν να διαχωριστούν σε δύο ανόμοια μέτρα. Συνεπώς, η έκφραση αυτή εκπέμπει στον ίδιο βαθμό σε κάθε άνθρωπο ή αντικείμενο. Με τον ίδιο τρόπο, κάθε μαθητής του Γκούρου λαμβάνει αγάπη στον ίδιο βαθμό. Η Αγάπη είναι Αγάπη και η πραγματική αγάπη εκφράζεται στον ίδιο βαθμό. Αν η αγάπη εστιαζόταν περισσότερο στον ένα παρά στον άλλο δε θα ήταν αγνή Πνευματική Αγάπη.

Το βράδυ της 31ης Αυγούστου 1986 ο Γκούρουρατζ τηλεφώνησε από το Cape Τown της Ν. Αφρικής όπου ζούσε στον Ρατζές, έναν από τους Άγγλους δασκάλους του και του ανακοίνωσε ότι θα ήταν ο «Πνευματικός Κληρονόμος» του. Ο Ρατζές δεν βρέθηκε προ εκπλήξεως, καθώς περίμενε κάτι τέτοιο, αλλά πλημμυρίστηκε από απέραντη χαρά όταν ήρθε η επιβεβαίωση από τα χείλη του Γκούρου του.

O Γκούρουρατζ είχε πει στον Ρατζές και στην Τζιασμίνη ότι έπρεπε να τους προετοιμάσει να τους περάσει μέσα από διάφορες εμπειρίες και τεχνικές για το σκοπό της διαδοχής αυτής. Σε αυτό το στάδιο δεν ήθελε κανένα να γνωρίζει για αυτό και έτσι δεν το είπε σε κανένα. Ο Γκούρουρατζ θα επισκεπτόταν την Μ. Βρετανία μερικούς μήνες αργότερα (τον Οκτώβριο) για να παραδώσει μαθήματα σε Αγγλία και Αμερική και θα συζητούσε τότε τα θέματα αυτά με τον Ρατζές.

Οι μήνες αυτοί πέρασαν και ο Γκούρουρατζ επέστρεψε πίσω στην Αγγλία. Επανέλαβε ότι είχε πει λίγους μήνες πριν. Είπε ότι ο χρόνος του ήταν τώρα περιορισμένος και ότι έπρεπε να προετοιμάσει και τον Ρατζές και την Τζιασμίνη για να συνεχίσουν το έργο του.

Ο Γκούρουρατζ πρότεινε να τους περάσει μέσα από διάφορες εμπειρίες, αλλά μακριά από το σπίτι τους στην Αγγλία. Τους είχε προτείνει το νησί της Κύπρου ως πιθανό προορισμό για τον επόμενο Μάρτιο, ακριβώς πριν την τακτική συνάντηση της άνοιξης. Ο Ρατζές εργαζόταν ως ταξιδιωτικός πράκτορας και έτσι άρχισε να κάνει τις προετοιμασίες. Στους επόμενους μήνες, τα νέα για το ταξίδι της Κύπρου έφτασαν και σε άλλα μέρη και άρχισαν να προσκαλούνται κι άλλοι, αλλά το πραγματικό κίνητρο του ταξιδιού ήταν γνωστό μόνο σε μια άλλη μαθήτρια του διαλογισμού στις Η.Π.Α.

Ο Ρατζές και η Τζιασμίνη δεν ενοχλήθηκαν από αυτές τις προσκλήσεις καθώς γνώριζαν ότι ο Γκούρουρατζ θα έκανε αυτό που ήθελε ανεξάρτητα από ποίοι ήταν παρόντες και ποίοι απόντες.

Η αποστολή του Μαρτίου του 1987 στην Κύπρο κατέληξε να αποτελείται από περισσότερα από 20 άτομα, κυρίως από τους εθνικούς ηγέτες των κοινοτήτων του Γκούρουρατζ από διάφορες χώρες. Το ταξίδι αυτό θα ικανοποιούσε πολλές νέες εμπειρίες για τον Ρατζές και τη Τζιασμίνη και για όλους τους υπόλοιπους παρευρισκομένους.

Οι μήνες πέρασαν και ο Μάρτιος έφτασε σύντομα. Όλες οι διευθετήσεις είχαν γίνει και η ομάδα πέταξε από το Λονδίνο στη Λάρνακα στην Κύπρο με τελική πορεία τη Λεμεσό. Εδώ η ομάδα θα διέμενε σε διαμερίσματα στην παραλιακή περιοχή.

Το ότι θα υπήρχε κόντρα ανάμεσα στην ομάδα είχε προβλεφθεί. Αυτό ξεκίνησε κυριολεκτικά μόλις έφτασαν όλοι. Κατά ένα περίεργο τρόπο ο Γκούρουρατζ το είχε ενθαρρύνει αυτό με σκοπό να ξεκαθαρίσει τις όποιες εντάσεις υπήρχαν μεταξύ των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από την πνευματική τους άνθιση, πολλοί κυριαρχούνταν από το «εγώ» τους. Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, το ίδιο συνέβηκε και με τους αποστόλους του Ιησού. Εκείνοι έδειχναν μεγάλη αφοσίωση στο Δάσκαλό τους αλλά συχνά αδιαφορία μεταξύ τους και ήταν ενωμένοι με αγάπη αλλά και διαχωρισμένοι από τον εγωισμό τους. Η Κύπρος ήταν ένας μακρύς «Μυστικός Δείπνος».

Ο Ρατζές και η Τζιασμίνη παραγνωρίζονταν συχνά από την υπόλοιπη ομάδα. Οι υπόλοιποι έτρωγαν αλλά ξεχνούσαν να τους αφήσουν φαγητό, αγνοούσαν τις επιθυμίες τους και τους έκαναν να νιώθουν ξένοι. Η εμπειρία αυτή έστειλε ένα βαθύ μήνυμα στον Ρατζές και τη Τζιασμίνη και ήταν μέρος της «Εμπειρίας της Αυστηρότητας». Ο Γκούρουρατζ το είχε υποσχεθεί με το τηλεφώνημα του τον προηγούμενο Αύγουστο.

Κάτι το αξιοσημείωτο συνέβηκε την 23η Φεβρουαρίου 1987. Το φως από ένα Supernova (διάττων άστρο), το οποίο είχε εκραγεί 170,000 χρόνια πριν έφτασε στη γη και ήταν το πρώτο που έγινε εμφανές στη γη από το έτος 1604. Συμβολικά, αυτό σήμανε την ολοκλήρωση της αποστολής του Γκούρουρατζ και το ξεκίνημα της αποστολής του Ρατζές και της Τζιασμίνη.

Από εκεί ακολούθησε μια σειρά μαθημάτων στην Ισπανία, Αγγλία και τον Καναδά. Αυτός ήταν όντως αρκετός χρόνος μακριά από το σπίτι για τον Γκούρουρατζ και έτσι η υγεία του χειροτέρευε και η ικανότητα του να περπατά οποιαδήποτε απόσταση μειώθηκε σχεδόν στο μηδέν.

Η χρονιά κύλησε γρήγορα και ο Γκούρουρατζ επέστρεψε στις αρχές του χειμώνα για μαθήματα στην Αγγλία και Αμερική. Η υγεία του πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και πολλοί από εμάς ήξεραν ότι δε θα παρέμενε στη ζωή για πολύ ακόμα.

Οι εμπειρίες του Ρατζές έγιναν πιο βαθιές, αλλά στην καρδιά του ένιωθε πληγωμένος - αβάστακτα πληγωμένος. Ήξερε ότι προετοιμαζόταν, αλλά η προετοιμασία αυτή σήμαινε ότι ο Γκούρουρατζ θα έφευγε και ότι σύντομα θα έπρεπε να του πει αντίο. Όσο κι αν ήθελε να επιτύχει, να ολοκληρώσει την αποστολή που μόλις είχε αρχίσει, ήξερε ότι η ζωή του θα άλλαζε ολοκληρωτικά και επίσης ήξερε ότι η αποχώρηση του Γκούρου του θα ήταν μια οδυνηρή εμπειρία - ο βαθμός του πόνου αυτού υποτιμήθηκε και από τον Ρατζές και από τη Τζιασμίνη.

O Γκούρουρατζ πέταξε στην Αγγλία και στη συνέχεια στον Καναδά για μαθήματα. Η διάλεξη του στην Αγγλία δεν ήταν στο επιθυμητό επίπεδο. Παρόλο που η βαθιά σοφία ήταν ακόμα εκεί, η εφαρμογή της απουσίαζε φανερά. Ο Γκούρουρατζ απολάμβανε τις στιγμές με τους μαθητές του και απλά ήθελε να τραγουδά, να παίζει και να είναι κοινωνικός.

Εκείνη την εβδομάδα ο Ρατζές και η Τζιασμίνη κοιμόντουσαν το πολύ για δύο ώρες την ημέρα. Οι ενέργειες ήταν τόσο δυνατές που τους κατέλαβαν. Ένα βράδυ πριν από την τεχνική 'communion', όπου ο Γκούρουρατζ έμπαινε σε Nivrikalpa Samadhi μπροστά στους μαθητές του, αυτός έκανε μπάνιο και φώναξε τον Ρατζές να τον πλύνει. O Ρατζές γνώριζε ότι οι ρόλοι είχαν τώρα αντιστραφεί - ο Ρατζές είχε γίνει ο πατέρας ή δάσκαλος και ο Γκούρουρατζ ο μαθητής ή το παιδί. Το τελευταίο πρωί της σειράς μαθημάτων ο Γκούρουρατζ θα έδινε κανονικά το Σάτσανκ (διάλεξη) και θα τελείωνε τον αποχαιρετισμό του με ορισμένα βαθυστόχαστα σχόλια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δε θα εμφανιζόταν. Κάλεσε τον Ρατζές στο δωμάτιο του και του είπε ότι θα παρέδιδε εκείνος το Σάτσανκ. Ο Ρατζές τον ρώτησε αν ήταν σίγουρος, αλλά ο Γκούρουρατζ τον διαβεβαίωσε ότι αυτό ήταν το ορθό να γίνει!

Ο Ρατζές μίλησε για μόλις 30 λεπτά, επαναλαμβάνοντας τα ωφελήματα των μαθημάτων και τη σημασία του τακτικού διαλογισμού.

O Γκούρουρατζ δεν είπε αντίο στους μαθητές του εκείνη τη μέρα. Χωρίς αμφιβολία, αυτό ήταν συμβολικό καθώς θα ήταν πάντα μαζί τους πνευματικά και όποτε τον σκέφτονταν ή καλούσαν το όνομα του εκείνος θα ήταν μαζί τους. Στο ταξίδι της επιστροφής προς το σπίτι, στο αυτοκίνητο ο Ρατζές ρώτησε τον Γκούρουρατζ για να μάθει το λόγο που του ζήτησε να παραδώσει αυτός το Σάτσανκ. Ο Γκούρουρατζ απάντησε «Έπρεπε να ξεκινήσεις - είναι καιρός». Ο Γκούρουρατζ πέρασε το σαββατοκύριακο στο Λονδίνο προτού ταξιδέψει στον Καναδά. Σε αυτή την περίοδο συζήτησε για το μέλλον της διδασκαλίας του με το Ρατζές και τη Τζιασμίνη. Έμειναν ξύπνιοι για ολόκληρο το βράδυ και ηχογράφησαν τις σημαντικές αυτές στιγμές σε κασέτα. Ο Γκούρουρατζ έδωσε ένα επιπλέον πνευματικό όνομα στον Ρατζές - "Ανάντα" και επανέλαβε, όπως και τον Αύγουστο του 1986, ότι θα συνέχιζε τη δουλεία του και του ζήτησε να προσέχει τα παιδιά του. O Γκούρουρατζ θα πήγαινε από τον Καναδά στο Λονδίνο για ένα βράδυ κατά την επιστροφή του στο σπίτι του στο Κέιπ Τάουν. Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο εκείνο το Σαββατοκύριακο, η συζήτηση ήταν κάπως τεταμένη, υπήρχε μια ατμόσφαιρα «τέλους», καθώς τα πάντα είχαν επιτευχθεί και δεν υπήρχε τίποτα άλλο για να ειπωθεί. Στην πραγματικότητα αυτό ήταν αλήθεια. Τα νέα του φυσικού θανάτου του Γκούρουρατζ τη Δευτέρα, 17 Μαΐου 1988 ταξίδεψαν γρήγορα στον κόσμο.

Όσο προετοιμασμένος κι αν είναι κάποιος για το θάνατο, τα νέα για την αποχώρηση κάποιου αγαπημένου είναι πάντοτε βαριά, όταν μια φυσική σύνδεση παύει να υπάρχει. Ο Γκούρουρατζ υπέστη μια μεγάλου μεγέθους καρδιακή προσβολή στο σαλόνι του σπιτιού του. Η αφοσιωμένη του σύζυγος, Λάτα, βρισκόταν εκεί στο πλευρό του. Λόγω της τοπικής παράδοσης, ο Γκούρουρατζ αποτεφρώθηκε το ίδιο βράδυ στην πόλη του, το Κέιπ Τάουν της Ν.Αφρικής. Δυστυχώς κανένας από τους μαθητές του διαλογισμού από το εξωτερικό δεν ήταν παρόν.

Είχε τότε οργανωθεί μια συνάντηση μεταξύ των ηγετών των κοινοτήτων, για να συζητηθεί το μέλλον του οργανισμού. Ο Ρατζές ομολόγησε σε έναν από τους αρχηγούς για την κασέτα και τον άφησε να την ακούσει. Παρόλο που η ποιότητα της κασέτας ήταν κακή, ο Ρατζές τη θεώρησε ως αποφασιστικό στοιχείο, αλλά όταν παίχτηκε μπροστά από τους αρχηγούς, όλοι αμφέβαλαν για τη γνησιότητά της. O Ρατζές πίστευε ότι εκείνοι οι άνθρωποι θα αποδέχονταν τις σαφείς επιθυμίες του Γκούρουρατζ - προφανώς είχε λάθος! Πολλοί θεώρησαν ότι έπρεπε να αναλάβουν το ρόλο του Γκούρου ανεξάρτητα. Η πρόκληση βρισκόταν στο να είσαι ένας πρώτης τάξεως μαθητής ή ένας δεύτερης διαλογής Γκούρου. Η πλειοψηφία επέλεξε το δεύτερο! Η πιθανότητα να είναι κανείς Γκούρου είναι δυνατή επιλογή όταν έχει υπηρετήσει κάποιο Πνευματικό Δάσκαλο, όταν τον έχει ζήσει από κοντά και έτσι μπορεί να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη απ' όση μπορεί να αναλάβει κάποιος. Παρ' όλα αυτά, αν και υπήρχε κάποια δόση εγωισμού, οι προθέσεις ήταν κάπως σεβαστές, καθώς αυτοί οι άνθρωποι είχαν μάθει αρκετά για να ενεργήσουν προς όφελος των υπόλοιπων - όχι όμως στο βαθμό του Πνευματικού Δασκάλου.

Η μη αποδοχή του Ρατζές από την ομάδα τον είχε πληγώσει βαθιά και το ότι επίσης έβλεπαν τη Τζιασμίνη ως ένα ακόμα αγκάθι στο δρόμο τους. Η ωριμότητα και ευθύτητα της όμως ήταν σε ψηλότερο επίπεδο από αυτή του Ρατζές εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Οι προσπάθειες να τον ξεγελάσουν θα καρποφορούσαν αν δεν υπήρχε η δύναμη της Τζιασμίνης.

Μετά από πολλή πνευματική αναζήτηση ο Ρατζές και η Τζιασμίνη αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι τους. Για τον Ρατζές αυτή ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση, καθώς θυμήθηκε τον Γκούρουρατζ να του λέει «να προσέχεις τα παιδιά μου». Αυτό το ερμήνευσε ως εντολή να προσέχει τους μαθητές του, καθώς ο ίδιος πάντα αναφερόταν στους μαθητές του ως παιδιά του. Είναι γεγονός ότι o Ρατζές είχε παρερμηνεύσει την εντολή αυτή, καθώς είχε πολύ βαθύτερο νόημα. Ο Ρατζές και η Τζιασμίνη προετοιμάστηκαν, ενδυναμώθηκαν και εισαχθήκανε από τον Γκούρουρατζ για να συνεχίσουν το έργο του. Συνεπώς, δε μπορούσαν να θυσιάσουν την Πνευματικότητα προς όφελος της αρμονικότητας με την υπόλοιπη ομάδα.

Με τον αγώνα δυνάμεων που ακολούθησε ο Ρατζές και η Τζιασμίνη, μετά από πολλή πνευματική αναζήτηση, αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι τους για να "διαδώσουν το μήνυμα του και να κρατήσουν ζωντανή τη διδασκαλία του". Έτσι, ο Ρατζές και η Τζιασμίνη δημιούργησαν ένα νέο οργανισμό με το όνομα ΦΑΪΣΟΥ Θεμέλιο για Διεθνή Πνευματική Άνθιση. Το όνομα αυτό ήταν μια ελαφρά παραλλαγή του αρχικού ονόματος ΙΦΣΟΥ Διεθνής Θεμέλιο για Πνευματική Άνθιση. Ο Γκούρουρατζ είχε φέρει τη διδασκαλία του στον κόσμο και έκτισε το θεμέλιο. Ως ζωντανό παράδειγμα για το τι μπορεί να επιτευχθεί σε αυτή τη ζωή, δημιουργήθηκε η ΦΑΪΣΟΥ.

Ο Γκούρουρατζ Ανάντα Γιόκι έγινε γνωστός ως ένας από τους Μεγαλύτερους Πνευματικούς Δασκάλους του 20ου αιώνα, που έφερε τη διδασκαλία του της αλήθειας, της αγάπης και της ελπίδας στον κόσμο, κάνοντας δυνατή μια καλύτερη και πιο γεμάτη ζωή για τον καθένα. Σήμερα, οι διδασκαλίες αυτές παραμένουν ζωντανές κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του Ρατζές Ανάντα και της Τζιασμίνης Ανάντα.